Ja- het noodlot heeft toegeslagen.
20-02-2013
Filmmaker? Tjonge, wat een beroep. Ik? Niks bijzonders, nee- ik ben webmaster bij de provincie.
– Goh, ook leuk.
Hoe heet je film?
– Tja, ik twijfel nog: het wordt of ‘De treurige dagen van Hanno Vink’ of ‘Mosterdzaad’.
Mosterdzaad?
– Ja, Mosterdzaad.
Hoezo Mosterdzaad?
– Nou, de hoofdpersoon, die Hanno, is heel erg verliefd op een meisje, Stella. Zij vindt hem ook leuk, en dan zie je die liefde dus groeien en dan is er hele mooie scène waarin ze samen gaan koken. Hij kan amper koken, maar zij blijkt een ware keukenprinses en ze vraagt hem het mosterdzaad aan te geven voor de marinade van de kip.
Is Stella niet meer een naam voor een vegetariër?
– Waar slaat dat nou weer op?
Naja, ik dacht…
– Goed, in elk geval- deze Stella is geen vegetariër, want ze bakt kip en Hanno durft niet te zeggen dat hij niet weet welk potje mosterdzaad is, want ze is zo’n vrouw die kruiden overdoet in van die losse potjes en het staat er dus niet op.
En dan vraagt hij het aan haar?
– Nee, nee, hij gaat naar de wc om het op zijn telefoon op te zoeken. Moet je je voorstellen: nerveuze knappe jongen, dicht op de huid gefilmd, met zijn mobiele telefoon in de badkamer-
Ik dacht op de wc?
– De wc zit in de badkamer.
Sorry, ga door.
– Nou, hij dus zoeken naar een afbeelding van mosterdzaad, ineens: BOEM!
Boem?
– Ja- het noodlot heeft toegeslagen. Een gasexplosie- in de keuken. Hanno rent terug de keuken in- moet je voorstellen: handheldcamerawerk, veel rook, zware ademhaling- dat soort dingen.
En dan is Stella dood?
– Hoe weet je dat?
Het klinkt als zo’n film waarin de hoofdpersoon dan met z’n kraag omhoog door een grijze stad loopt, met van die zelfmoordmuziek op de achtergrond. Of ze overleeft het wel, en dan is ze invalide en zorgt hij eerst voor haar en dan gaat hij vreemd en dan is het allemaal op een hele menselijke manier gefilmd. Dan schrijven ze dat ook in de recensies. En er wordt veel geneukt in de film, met alle jonge middelmatige actrices die dit land kent. En dan kom jij met je kop op de voorpagina’s van die magazines van kranten, en flirt je openlijk op Twitter en word je tafelheer bij zo’n tv-programma en dan ga je in de jury van allerlei festivals, net zolang tot niemand zich meer iets van die creatie kan herinneren, maar dat geeft niet, want het was niet de film die je maakte, het was allemaal maar een aanloopje naar het nieuwe merk dat je zelf bent.
….
– Ehm, kerel- gaat het een beetje met je?
Ja hoor, ik ben een beetje moe geloof ik.
– Okee. Genoeg over mijn film. Ben je nog samen met Nienke?
Nee, niet meer. Ben alweer twee vrouwen verder, haha. Jij nog met dingetje?
– Isa? O nee, ook allang niet meer. Ik ben nu net een paar maanden happy single.
Goed zo, jongen, goed.
– Jij nog een biertje?
Nee, ik ben wel goed zo, dankje. Ik ga zo maar eens op huis aan. Morgen weer werken.
– Ja, jij hebt het web te masteren- dat lijkt me geen eenvoudige klus.
Dat is het ook niet. Succes met je film.
