06-03-2014
Tijdens de Museum Night Fever, de Brusselse museumnacht, hing de volgende tekst van Revka in de pendelbussen:
FEVER
Je vroeg me of ik met je mee wilde- alsof ‘nee’ zeggen een optie was. Ik had mijn jas al aan voordat je er was, mijn schoenen laten verzolen, mijn hele leven al leeggeruimd voor jou. Jouw hand omsloot de mijne, omdat het zo glad was buiten zei je erbij. Maar ik hoorde je niet, ik was te druk met het vangen van de blikken van de andere mensen in de straat. Zodat ik zeker wist dat ze ons zouden zien, en dat zij hun adem zouden inhouden en thuis tegen elkaar zouden zeggen: ‘wat een mooi koppel was dat vanmiddag in de stad.’ Om daarna hun middelmatige levens te hervatten.
Je wist precies wat je wilde zien, met grote passen leidde je me door de straten, elke pas van van jou waren er drie voor mij. We zagen de grootste werken in de mooiste zalen- dat neem ik aan tenminste- want telkens zei je: ‘Is het niet prachtig?’ Dan keek ik naar het profiel van jouw gezicht, het beeld dat ik de hele dag al zag, jouw gezicht voor de helft, gekust door de kunst, en dan zei ik: ‘prachtig is het.’