Je hebt geluk, ze zijn helemaal verwelkt.
16-08-2013
Tine voelde zich die ochtend opgewekt zoals altijd, en ze schonk juist melk over haar cornflakes toen haar man haar aan het schrikken maakte.
‘Tine, wat doe je nou?’ Zei hij met een bezorgd gezicht.
Ze draaide zich om en keek hem aan. Wat bedoel je?
‘Weet je dan niet wat voor dag het is?’ Zei hij zachtjes terwijl hij schichtig om zich heen keek.
‘Woensdag?’
‘Nee- nee dat bedoel ik niet. Je moet trouwens ook fluisteren.’ Fluisterde hij.
‘Okee.’ Fluisterde Tine terug.
‘En op je hurken zitten.’
Ze ging gehurkt naast haar man zitten die ernstig keek.
‘Het is vandaag de dag van de stilte.’
Voordat Tine iets terug kon zeggen, legde hij zijn hand over haar mond. ‘Ssst- schrijf het op een briefje.’ Hij gaf haar een pen en een notitieblokje.
Tine pakte de pen en schreef:
WAT IS DAT NOU VOOR ONZIN?
Haar man pakte de pen en schreef:
HET MOET. ZE KOMEN VANDAAG EN ALS ZE ONS HOREN ZULLEN WE ONHEROEPELIJK GEPAKT WORDEN.
Tine pakte de pen en schreef:
WIE ZIJN ZE? EN ONHEROEPPELIJK IS VERKEERD GESPELD.
Haar man pakte de pen en schreef:
JE BEGRIJPT DAT IK DAAR GEEN UITSPRAKEN OVER KAN DOEN. MAAR ZE KOMEN ANDERS ONHERROEPPELIJK.
Tine pakte de pen en schreef:
IK BEGRIJP ER NIKS VAN EN ONHEROEPPELIJK IS VERKEERD GESPELD.
Haar man pakte de pen en schreef:
JE HOEFT HET NIET TE BEGRIJPEN. JE MOET JE GEWOON DEZE DAG STIL HOUDEN. ANDERS GAAT HET ONHERROEPELLIJK MIS.
Tine pakte de pen en schreef:
ZIJN ER MEER MENSEN OP DE HOOGTE? EN ONHERROEPELIJK IS VERKEERD GESPELD.
Haar man schudde zijn hoofd en schreef:
VERTROUW ME NU MAAR. ZE KOMEN ANDERS ONHEROEPPELIJK.
Tine zuchtte diep en schreef:
MAG IK DAN NU GAAN ONTBIJTEN? EN ONHERROEPELIJK IS VERKEERD GESPELD.
Haar man pakte de pen en schreef:
NIET MET CORNFLAKES. DAN GAAT HET NOG ONHERREOPELIJK MIS.
Tine pakte de pen en schreef:
IK WEET NIET WAAR JE MEE BEZIG BENT MAAR IK DOE ER NIET MEER AAN MEE. IK GA NU ONTBIJTEN MET CORNFLAKES. EN ONHERROEPELIJK IS VERKEERD GESPELD.
Driftig stond ze op, haar man zat hoofdschuddend op de keukenvloer.
Ze pakte het kommetje cornflakes van het aanrecht en zei hardop tegen haar man: ‘Nou je hebt geluk hoor, ze zijn helemaal verwelkt.’
Haar man zat nog steeds op de grond en gebaarde druk dat ze haar mond moest houden. Hoofdschuddend ging ze aan tafel zitten eten. Ze pakte de krant en was juist bij een artikel over thuisonderwijs aanbeland toen de deurbel ging.
‘Nog iemand die er niet aan meedoet’ mompelde ze.
Voor de deur stond een man met een wit geschminkt gezicht. Hij droeg een lichtblauw linnen pak en een wit t-shirt. In zijn linkerhand droeg hij een rode koffer van glimmend metaal. ONHERROEPEIJK FACILITY SERVICES stond er op de zijkant geschreven.
Kan ik u helpen? Vroeg ze.
‘We komen uw stem op stil zetten’ fluisterde de man.
Snel probeerde ze langs hem te glippen, naar buiten toe. Maar ook in de voortuin stond een man in een lichtblauw pak, die haar tegen wist te houden.
De eerste man liet haar een briefje lezen.
ONHEROEPPELIJK ZETTEN WIJ UW STEM NU UIT. GAARNE HIERVOOR UW BEGRIP.
‘Je hebt onherroepelijk verkeerd gespeld’ stamelde Tine terwijl de mannen een bus roze poeder over haar heen strooiden. Langzaam ebde de angst weg, samen met haar stem die ze nu onherroepelijk was verloren.
